Jesteś tutaj
prof. zw. dr hab. Czesław Glombik
(ur. 8 grudnia 1935 r. w Zabrzu-Pawłowie)
Studia i awanse naukowe
1953-1958, Uniwersytet Warszawski, Wydział Filozofii, mgr filozofii,
1970, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, dr nauk humanistycznych w zakresie filozofii,
1978, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, dr hab. nauk humanistycznych w zakresie historii filozofii,
1985, tytuł naukowy prof. nadzwyczajnego nauk humanistycznych nadany przez Przewodniczącego Rady Państwa,
1995, tytuł naukowy prof. zwyczajnego nadany przez Ministra Edukacji Narodowej,
2005, Doctor honoris causa Univerzity Palackého v Olomouci, ČR.
Praca zawodowa
1958-1966, Studium Nauczycielskie w Raciborzu, nauczyciel,
1966-1970, Akademia Ekonomiczna w Katowicach, starszy asystent,
1970-1973, Akademia Ekonomiczna w Katowicach, adiunkt,
1973-1974, Akademia Ekonomiczna w Katowicach, docent,
1974-1985, Uniwersytet Śląski w Katowicach, docent,
1985-1995, Uniwersytet Śląski w Katowicach, prof. nadzw.
1995-2006, Uniwersytet Śląski w Katowicach, prof. zwycz.
2006- Uniwersytet Śląski w Katowicach, prof. em.
Stanowiska służbowe w Uniwersytecie Śląskim
- 1974-1999, organizator i kierownik Zakładu Historii Filozofii,
- 1999-2006, kierownik Zakładu Historii Filozofii Nowożytnej i Współczesnej,
- 1975-1982, zastępca dyrektora Instytutu Filozofii,
- 1980 i 1982, dwukrotnie prodziekan Wydziału Nauk Społecznych,
- 1982-1990, prorektor Uniwersytetu Śląskiego,
- 1990, pełnił obowiązki rektora Uniwersytetu Śląskiego.
Towarzystwa naukowe, komitety i komisje naukowe
- Polskie Towarzystwo Filozoficzne - członek,
- Oddział Katowicki Polskiego Towarzystwa Filozoficznego - współzałożyciel w roku 1975,
- Polskie Towarzystwo Religioznawcze - członek,
- Polskie Towarzystwo Fenomenologiczne - członek,
- Górnośląskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk - współzałożyciel,
- Komitet Nauk Filozoficznych PAN w Warszawie - członek kilku kadencji, także aktualnej,
- Komisja Filozofii i Socjologii Oddziału PAN w Katowicach,
- Uniwersytecka Komisja Akredytacyjna Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich - członek sekcji filozofii,
- Akreditačni Komise, Praha - člen komise pro filozofii, teologii a religionistiku od r. 2000 do 2006 r.
Dorobek naukowy
Opublikował około 240 prac samodzielnych, w tym 16 autorskich pozycji książkowych.
Najważniejsze publikacje książkowe, wielokrotnie recenzowane:
- Człowiek i historia. Studium koncepcji filozoficznej Stefana Pawlickiego, Warszawa 1973, ss. 305.
- Metafizyka kultury. Grabmann- Maritain- neoscholastyka polska, Warszawa 1982, ss. 214.
- Początki neoscholastyki polskiej, Katowice 1991, ss. 276.
- Tomizm czasów nadziei. Słowiańskie kongresy tomistyczne Praga 1932-Poznań 1934, Katowice 1994, ss. 260.
- Impulsy i zbliżenia. Siedem szkiców z dziejów czesko-polskich kontaktów filozoficznych, Katowice 1996, ss. 205.
- Husserl i Polacy. Pierwsze spotkania, wczesne reakcje, Katowice 1999. ss. 180.
- Česky novotomismus třicátých let. Iniciativy, kulturni kontext, polemiky, Olomouc 1995, ss. 220. Přeložil Václav Burian.
- Umeni zapominat? Dejiny vztahů české a polské filozofie, Olomouc 2000. ss. 206. Přeložila Jolanta Kamiňska.
- Obecność filozofa. Studia historycznofilozoficzne o Władysławie Tatarkiewiczu, Katowice 2005, ss. 208.
Współpraca autorska z zagranicznymi czasopismami:
"Philosophisches Jahrbuch", "Wiener Jahrbuch für Philosophie", "Freiburger Zeitschrift für Philosophie und Theologie", "Trierer theologische Zeitschrift", "Zeitschrift für Religions- und Geistesgeschichte", "Archiv für Kulturgeschichte", "Slavia", "Filosofický časopis", "Husserl Studies"
Centralne tematy badawcze:
Filozofie narodowe krajów słowiańskich (zwłaszcza w myśli filozoficznej polskiej, czeskiej i słowackiej). Geneza i rozwój neoscholastyki. Filozofia neotomistyczna i jej odmiany. Studia nad początkami ruchu fenomenologicznego. Neokantyzm a problem możliwości odnowy filozofii. Idea słowiańska w perspektywie jednoczącej się Europy.
Główne obszary badań filozoficznych
Prace badawcze koncentruje na nowożytnej i najnowszej tradycji filozofii polskiej, a w ostatnich piętnastu latach także czeskiej, ujmowanych programowo na szerokim tle prądów ideowych i kierunków filozofii europejskiej głównie XIX i XX wieku. Sens studiów nad zagadnieniami nurtującymi myśl narodową konsekwentnie upatruje w ukazaniu ich wielorakich związków genetycznych i rozwojowych z historią filozofii powszechnej - jest przeciwnikiem narodowych megalomanii filozoficznych, ale też nieuzasadnionych przejawów sprowadzania tego, co rodzime, na pozycje myśli zapożyczonej i przez to wtórnej. Z taką orientacją metodologiczną podszedł do polskiego mesjanizmu, ewolucji polskiej myśli pozytywistycznej, swoistości polskiej neoscholastyki i odmian neotomizmu, osiągnięć polskiej myśli analitycznej i fenomenologicznej, a w przypadku czeskiej tradycji kulturalnej i filozoficznej szczególne zainteresowanie wykazał dla "sprawy Husa", czeskich rzeczników idei słowiańskiej, a w odniesieniu do XX wieku - dla dążeń filozoficznych ołomunieckich dominikanów oraz dla myśli fenomenologicznej i historiozoficznej Patočki, eksponując także ich powiązania ideowe, a często również osobiste z polskim środowiskiem filozoficznym. Filiacja idei, problematyka wzajemnych pobudzeń filozoficznych czesko-polskich i słowacko-polskich jest wyraźnie obecna w licznych rozprawach przedstawionego dorobku badawczego.
Zainteresowania prywatne:
muzyka klasyczna, wokalistyka operowa.
Kontakt
UŚ WNS piętro III pokój nr 327
Tel. (+48) 032-359-16-87